#11 Eleonora i Park

   Gdyby ktoś zapytał mnie o jakąś dobrą książkę, najlepiej opowiadającą w nietypowy sposób o miłości dwojga nastolatków, z pewnością właśnie "Eleonora i Park" byłaby tą książką. Można powiedzieć, że nie podejmuje ona tylko łatwych tematów, ale również zahacza o przemoc w rodzinie, o skomplikowane relacje ojca z synem, a także niezadowolenie z siebie, które występuje u wielu nastolatków. Eleonora jest bardzo zagubioną dziewczyną, która stara się mieć w sobie nadzieję na to, że kiedyś wszystko będzie dobrze. Park jest zamknięty w sobie, ale ma przyjaciół, z którymi łączą go jakieś tam relacje, których sam do końca nie rozumie i nie stara się utrzymywać. Wydawało mi się, że oboje nie wiedzą, czego szukają, ale dotarłam do połowy opowieści - i po prostu się zakochałam. Moim zdaniem, ogromnym plusem tej książki jest prosty język, barwne opisy emocji (zwłaszcza Eleonory) i krótkie rozdziały, które czyta się bardzo szybko i z ogromną przyjemnością. Wiele momentów tej historii czytałam z uśmiechem na ustach, gdyż nie da się ukryć, że jest to historia bardzo pocieszająca i o ile można tak powiedzieć, ciepła.